Dzikie łąki mam na wyciągnięcie ręki.
Niedługi spacer i jakby inny świat.
Zostawiam za sobą domy, ulice i cały miejski gwar.
Często przeleci tutaj bażant lub zając.
Stada ptaków obrały sobie ten teren za spokojne mieszkanie.
Łąki przecina asflatowa droga.
Czasami przejedzie tędy auto lub dwa.
Ale jakże miło zapuścić się w taką przestrzeń nie wyjężdżając z miasta!
Krzewy czarnego bzu kwitną tutaj obficie.
Aby do nich dotrzeć trzeba pokonać zarośla pokrzyw i ostów.
Znaleźć się pośród oceanu zieleni.
Ptasie trele umilają słoneczne chwile.
Wydaje się,jakby śpiewały jeden głośniej od drugiego.
Papierowa torba pełna białych, lekko pachnących baldachów.
Wystarczy na nalewkę i syrop.
Zostanie też na kwiatowy deser!

Kwiaty czarnego bzu smażone w waniliowym oleju

Przed wyjściem na łąki wlewam pół butelki oleju ryżowego do garnka z grubym dnem.
Wrzucam trzy przecięte na pół laski wanilii.
Przykrywam garnek i wychodzę po kwiaty bzu.

Baldachy bzu dokładnie oglądam. Często pod spodem mieszkają stada czarnych mszyc. Brrr…
Ale takich kwiatostanów w ogóle nie zrywam.
Otrzepuję każdy nad zlewem i odkładam.
Rozgrzewam olej. Sprawdzam czy dostatecznie gorący – nad lustro oleju opuszczam dłoń.
Jeżeli wyraźnie czuję ciepło, olej jest gotowy do smażenia.
Zanużam po kolei baldachy czarnego bzu i odkładam na kratkę wyłożoną ręcznikiem papierowym.
Kwiatostany powinny smażyć się szybko i krótko. Powinny być chrupiące.
Odsączone baldachy układam na tacy i posypuję cukrem pudrem.
Przesmaczne!