Chleb z kasztanowym piwem i karmelizowaną cebulą. Lutowa Piekarnia

DSC_0841
 

Wyciagnęłam jedną z ostatnich już butelek kasztanowego piwa i słoik miodu z kasztanów.
Wyobraziłam sobie smak chleba z piwem z Toskanii i karmelizowanną cebulą.
Zapachniało mi jesiennym słońcem i cebulą świeżo zebraną z pola.
I zebrała we mnie tęskonota, pognało mnie do toskańskich klimatów.
Zaparzyłam mocne espresso i usmiechnęłam się do moich wiosennych planów.
Będzie Toskania, wspaniałe Towarzystwo i dobre emocje.
Tymczasem zabrałam się za chleb. Mieszanie, wyrabianie i wyrastanie chlebowego ciasta daje magiczną siłę.
Daje też spokój i poczucie bezpieczeństwa. Chleboterapia.
I mój bochenek pachnie Toskanią!

 

DSC_0829
 

 

Chleb to wyborny! Doskonały wybór przepisu przez Beatę z bloga Stare Gary.
Mój miał chrupiącą skórkę i przepyszny środek.
Pachniał karmelizowaną cebulą i kasztanami.

Chleb z piwem kasztanowym i karmelizowaną cebulą
inspiracja przepisem – klik!

składniki na jeden bochenek, foremka keksówka
zaczyn
100 g mąki żytniej razowej typ 2000
90 g wody
30 g zakwasu

ciasto właściwe
400 g mąki żytniej typ 720
330 ml piwa kasztanowego
170 g zaczynu
10 g soli
1 cebula
1 łyżka miodu kasztanowego

1 łyżka oliwy do posmarowania bochenka
2 łyżeczki grubej soli morskiej do posypania chleba
1 łyżka oliwy do posmarowania foremki

przygotowanie
zaczyn
Dzień przed pieczeniem. Wyjmujemy zakwas  z lodówki i odstawiamy na 3-4 godziny w temperaturze pokojowej. W misce mieszamy wszystkie składniki (zakwas, mąkę i wodę), przykrywamy miskę folią i zostawiamy w temperaturze pokojowej na noc – 8 – 12 godzin

ciasto właściwe
W dniu pieczenia. Zaczyn  jest gotowy gdy da się wyczuć lekko kwaśny zapach, a ciasto po rozsunięciu ma gąbczastą strukturę i jest napowietrzone.
Cebulę kroimy w  kostkę. Na patelnię wyspujemy łyżkę miodu akacjowego. Kiedy się rozpuści, dodajemy cebulę i potrząsamy patelnią aby cała pokryła się miodem. Karmelizujemy aż płyn odparuje, a cebula będzie miękka. Studzimy.
Do dużej miski przekładamy zaczyn, dodajemy mąkę, cebulę, sól i piwo. Mieszamy, przykrywamy folią i odstawiamy do pierwszego wyrastania, w temperaturze pokojowej, na 8 – 12 godzin.
Po tym czasie wyrośnięte ciasto przekładamy do foremki wysmarowanej oliwą . Delikatnie równamy powierzchnię ciasta mokrą ręką, przykrywamy foremkę ściereczką i zostawiamy do wyrośnięcia na 3 – 4 godziny.
Piekarnik rozgrzewamy do 220 st C.
Wyrośnięty chleb smarujemy oliwą, posypujemy solą i wstawiamy do gorącego piekarnika. Piekarnik zaparowujemy spryskiwaczem.
Pieczemy 35 – 45 minut. Upieczony chleb wyjmujemy z foremki i zostawiamy na kratce, aż wystygnie.

Chleb z piwem i cebulą na blogach:
Akacjowy blog
Apetyt na smaka
Bochen chleba
Codziennik kuchenny
Dom z mozaikami
Gotuj zdrowo! Guten Apetit!
Konwalie w kuchni
Kuchennymi drzwiami
Kuchnia Gucia
Kulinarne przygody Gatity
Leśny Zakątek
Moje male czarowanie
nie-ład mAlutki
Notatki kulinarne
Ogrody Babilonu
Para w kuchni
Polska zupa
Smakowity chleb
Stare gary
W poszukiwaniu SlowLife
Zacisze kuchenne

Pączki z ricottą. Baci di ricotta. I lemon curd. Skąd wziął się pączek?

DSC_0705-001
 

Tłusty Czwartek wywodzi się z tradycji katolickiej. Jest to ostatni czwartek przed Wielkim Postem i dawniej ten dzień był początkiem całego tłustego tygodnia, kiedy głównym zajęciem było objadanie się i zabawa. Chodziło o to, żeby wyszaleć się, najeść i napić przed Wielkim Postem, który kiedyś był obchodzony bardziej rygorystycznie niż dzisiaj.
Skąd wziął się pączek?
Pączki zaczęto podawać w Tłusty Czwartek około XVII wieku, ale początkowo był to rarytas miejski i dworski, na wsi pojawił się z tej okazji około 200 lat później. Ówczesne pączki pieczono z ciasta chlebowego i były nadziewane słoniną, mięsem lub boczkiem. A nawet podawano je ze skwarkami. I zapijano wodką.
Potem pojawiły się słodkie racuchy i pampuchy, i wreszcie słodkie pączki.
Niektóre z nich miały ukryty w cieście migdał lub orzech – kto taki znalazł, mógł cieszyć się szczęściem przez cały rok. W bogatszych domach takie zapustowe pieczywo smażono na głębokim tłuszczu, najczęściej na smalcu, w biedniejszych – smażono na blasze.
Panował przesąd, że ten, kto nie zje w tłusty czwartek ani jednego pączka, będzie skazany na niepowodzenia w ciągu całego roku.
Idealny pączek powinien być pulchny, ale lekko zapadnięty w środku, co świadczy o tym, że ciasto ma dobrą konsystencję. Pączki powinny też mieć jasną obwódkę wokół, dzięki czemu poznamy, że tłuszcz na którym były smażone był świeży.
Obecnie w Polsce w Tłusty Czwartek zjada się ok. 100 milionów pączków. A każdy Polak przeciętnie zje tego dnia 2 i pół pączka.
No to do dzieła!

 

DSC_0704-001
 

 

Dzisiaj u mnie pączki w nieco lżejszym i mniejszym wydaniu. Takie na jeden kęs!

Włoskie pączki z ricottą
Baci di ricotta
około 30 małych pączków

1 szklanka mąki tortowej
150 g ricotty
2 jajka
1 łyżeczka proszku do pieczenia bio
1 torebka cukru z prawdziwą wanilią
1/2 łyżeczki ekstraktu waniliowego
1/2 łyżeczki soli
otarta skórka z cytryny ekologicznej
olej ryżowy do smażenia
cukier puder z cynamonem do posypania

Mąkę, proszek do pieczenia, cukier z wanilią i sól mieszamy w misce. Jajka, ricottę i ekstrakt waniliowy miksujemy na puszystą masę. Dodajemy do mąki razem z otartą skórką z cytryny. Mieszamy, przykrywamy sciereczką i zostawiamy na 30 minut aby ciasto odpoczęło.
Olej rozgrzewamy w garnku. Robimy test z kęsa ciasta. Jeżeli wypłynie, olej jest dostatecznie nagrzany. Dłońmi posmarowanymi olejem wyjmujemy małe porcje ciasta z miski i formujemy małe kulki. Smażymy je na lekko brązowy kolor i wyjmujemy łyżką cedzakową na ręczniki kuchenne aby pozbyć się nadmiaru tłuszczu.
Baci posypujemy lekko cukrem pudrem z cynamonem.
Podajemy z domowym lemon curd’em.